Strop Teriva
Strop Teriva
Strop Teriva jest równie popularny jak opisywany wcześniej strop Ackermana. Jednak znacząco się różnią w szczególności liczbą wad i zalet. Teriva jest monolityczno-prefabrykowanym stropem gęstożebrowym. Najczęściej stosowany jest przy budownictwie jednorodzinnym ale również użyteczności publicznej. Strop Teriva jest pośredni pomiędzy monolitami a prefabrykatami.
Strop Teriva składa się z prefabrykowanych belek kratownicowych, które rozpostarte są pomiędzy ścianami nośnymi oraz pustaków wypełniających, które po ułożeniu zostaną zabetonowane warstwą nadbetonu (najlepiej betonem klasy B20).
Jak wygląda wykonanie stropu Teriva?
W pierwszym kroku na wymurowane ściany zostają ułożone belki stropowe kratownicowe w rozstawie odpowiadającym szerokości wybranego przez nas pustaka Teriva. Rozstaw osiowy belek jest uzależniony również od nośności stropu. Im mniejszy rozstaw, tym większa nośność.
Następnie na belkach układane są pustaki, zaczynamy od umieszczenia wszystkich skrajnych pustaków, które rozmierzą właściwy rozstaw belek. Przed ułożeniem wszystkich pustaków, należy wykonać podpory, które uchronią strop przed zarwaniem. Najczęściej wykonywane są z drewnianych belek lub metalowych stempli. Ich liczba uzależniona jest od długości belki. Jeśli rozpiętość stropu nie jest większa niż 3,9 mb, wystarczy jedna podpora w pobliżu środka stropu. Dla belek o długości pomiędzy 3,9 a 6,0 mb niezbędne są 2 podpory – w 1/3 i 2/3 rozpiętości. Przy rozpiętości większej niż 4,2 mb zalecane jest także wykonanie podpór przy ścianach. Jeżeli belki są dłuższe niż 6,0 mb należy umieścić podpory co 1 rozpiętości i przy ścianach.
Po zabezpieczeniu stropu, układana jest reszta pustaków, zostawiając miejsce na wykonanie żeber rozdzielczych.
Żebra rozdzielcze – żebra prostopadłe do belek (żeber) stropowych, stosowane w stropach żelbetowych i gęstożebrowych, których rozpiętość przekracza 4 m. Wykonane w środkowej części stropu zapobiegają klawiszowaniu, czyli niezależnemu uginaniu się belek stropowych pod obciążeniem.
Miejsca na komin lub schody zostają zaszalowane deskami. Kolejnym etapem jest wykonanie zbrojenia stropu Teriva – zbroimy wieniec, belki konstrukcyjne, żebra rozdzielcze oraz otwór na schody. Kiedy mamy już wszystko uchwycone zbrojeniem, należy ustalić poziom wylewki i zamówić beton. Beton musi być mocniejszy niż na fundamenty czyli co najmniej klasy B20. Przy betonowaniu należy być bardzo ostrożnym. Pustaki Teriva mają to do siebie, że są bardzo delikatne i zarówno nie ostrożne chodzenie lub agresywne wylewanie betonu może je uszkodzić. W tym przypadku zalecamy aby mieć w zanadrzu kilka dodatkowych pustaków. Po zalaniu stropu należy beton wyrównać i zawibrować aby odpowiednio się ułożył. Kiedy powierzchnia stropu będzie już równa montowane są kotwy w miejscach gdzie występować będą ściany kolankowe.
Zalety stropu Teriva:
- strop Teriva jest bardzo tani w wykonaniu,
- niska waga pojedynczych elementów,
- dostępność i różnorodność elementów,
- montaż bez użycia ciężkiego sprzętu.
Wady stropu Teriva:
- słaba dźwiękoizolacyjność (zależy od rodzaju wybranego pustaka do budowy stropu Teriva)
- czasochłonny montaż,
- możliwe klawiszowanie (uginanie nieusztywnionych belek stropowych w wyniku czego powstają rysy i pęknięcia),
- kruchość pustaków,
- dość skomplikowana technologia.
Strop Teriva jak każda technologia ma swoich zwolenników i przeciwników. Zdania często bardzo są podzielone. Niepodważalne jest jednak to, że strop Teriva jest najtańszy w budowie dzięki czemu możemy zaoszczędzić. Niestety niesie to za sobą konsekwencje bo bardzo często w stropie występuje klawiszowanie przez co z czasem wygląda nieestetycznie.